Czasami reportaż to nie tylko relacja, w pewnych wypadkach wydarzenie jest pełne emocji innych niż zazwyczaj. W poniedziałek miałem zaszczyt uczestniczyć jako fotograf podczas 90 jubileuszu fryzjerskiej rodziny Tatomirów, który był nie tylko pokazem dotyczącym fryzur ale również pokazem relacji między członkami rodziny, przyjaciół oraz współpracujących z nimi osób.

  Tym razem będzie o mojej ponownej współpracy z Beauty Art. Już stawałem u nich jako fotograf podczas sesji dyplomowych dla dziewcząt, lecz tym razem miałem wcielić się w rolę nauczyciela i podzielić swoim warsztatem.

Popadłem w monotonność pracy. Chyba tak można by było nazwać mój brak czasu na to co kocham. Mogę powiedzieć, że nie zdążyłem nawet zauważyć, kiedy to, co sprawiało mi przyjemność przeszło w codzienność. Moje myśli i działania skierowały się tam, gdzie nie powinny.

Chyba każda osoba, która zna mnie nieco bliżej, zdaje sobie sprawę z mojego podejścia do fotografii ślubnej. Bardzo rzadko zdarza mi się fotografować ceremonię zaślubin. Ten jeden z najwspanialszych i poruszających dni w życiu każdego człowieka. Pełen emocji i ulotnych chwil, oddziaływań, które zachodzą między ludźmi. Ulotność takich momentów sprawia, że sztuką jest ich zatrzymanie. Pewnego rodzaju intuicja i przewidywanie w dostrzeganiu ich jest swoistą improwizacją w chwytaniu takich chwil.

Ciężkie dni, czy tygodnie zdarzą się często i będą się zdarzać, niezależnie od tego, jaką kto ma pracę. Stres w dzisiejszych czasach jest jak cień, który rzucamy. Jest obecny i tego nie zmienimy. Sam akceptuję ten stan. Skoro już coś się wydarzyło i nie mam na to wpływu, dlaczego mam podwyższać sobie i innym osobom ciśnienie? Jest jednak takie coś jak nawarstwianie wszystkich problemów- kumulacja. Takie dni ratuje piękno tatrzańskich szlaków. Doskonały reset umysłu. Sposób na podładowanie akumulatorów na kolejne dni. Zmęczenie towarzyszące podczas takiej wyprawy jest jak dynamo.