Pewnie wielu z was patrząc na niektóre zdjęcia czuje lekki dreszczyk i nachodzącą myśl, czy fotograf jest albo nienormalny albo bardzo odważny. Może ja sam nie przedstawiam tu wielkiej rzeczy – ale jak wiadomo skala strachu jest różna. Mogę wyjąć aparat nad przepaścią, gdy większość by nawet nie sięgnęła ręką po cokolwiek byleby tylko zachować równowagę z obawą, że coś się omskie i polecimy w dół, ale sam za to bym uciekał jak najdalej przed zwykłą pszczołą zamiast machnąć na nią ręką. No ale jak wiadomo strach trzeba przełamywać.

W poszukiwaniu myśli. Tak mógłbym zatytułować to zdjęcie. Są klatki filmu, które przeglądasz i wiesz, że to na tym zdjęciu udało Ci się zatrzymać ten ulotny, magiczny pierwiastek. Nie są to emocje świadome, które odzwierciedlają chwilę obecną. To jest to coś, co pochodzi z obszarów wykraczających ponad stan umysłu, osobowości i emocji. Ten pierwiastek pojawia się jedynie na chwilę i sztuką jest go uwiecznić.